Op 9 november 1985 worden de vader, de moeder en de zus van David voor zijn ogen vermoord op de parking van de Delhaize in Aalst door de Bende van Nijvel. In Niet schieten, dat is mijn papa! doet David voor het eerst na vijfentwintig jaar zijn verhaal. Hij vertelt over zijn leven dat begon als dat van een doodgewoon jongetje in Aalst, en dat in tien minuten veranderde in een nachtmerrie. Een verhaal over verlies, verdriet, onmacht en woede, maar ook over herwonnen vechtlust en de hoop om ooit een normaal leven te kunnen leiden. Niet schieten, dat is mijn papa! is het verhaal van een overlever.

‘Niet schieten, dat is mijn papa!’ zijn de laatste woorden van Rebecca, het veertienjarige zusje van David Van de Steen.